w Dolinie Pilicy

Wtorek, 25 września 2012 · dodano: 26.09.2012 | Komentarze 4

Dziś postanawiam pojechać w innym kierunku co wczoraj i pojeździć sobie trochę w terenie.

I tak zaczynam przygodę z terenem jadąc najpierw odcinkiem szlaku konnego.
Jest ciepło, widno i słonecznie.

jesiennym łódzkim szlakiem konnym © Tymoteuszka

pora z jesienią się przeprosić © Tymoteuszka

Później kawałek asfaltem.

urośliśmy z Czarnym Bocianem przez te parę miesięcy ;) © Tymoteuszka

resztki lata © Tymoteuszka

Na granicy Nagórzyc i Babiego Dołu postanawiam przedostać się terenem nad brzeg Pilicy.
Po drodze ukazuje mi się ta oto kapliczka. Widzę ją pierwszy raz.
Już mi się podoba.

przyglądam się jej pierwszy raz, kapliczka na granicy Nagórzyc i Babiego Dołu © Tymoteuszka

Na skrzyżowaniu ścieżek skręcam w prawo - ups, ślepa.
Zawracam, po drodze widzę klimatyczną drewnianą chałupinę.
Przystawiam aparat do oka i słyszę: "Co Ty robisz?, to teren prywatny...bleble.." no nic, od kiedy to chałupy nie można fotografować?
Jadę dalej, troszkę z przyśpieszonym rytmem serca.

Pojawiam się na zielonym szlaku rowerowym, a na nim:

łaciatek :) © Tymoteuszka

Skręcam w tę właściwą dróżkę, staczam się w dół.
Moim oczom ukazuje się Dolina Pilicy i sama Pilica :)
Jest uroczo.
Jeszcze nie wiem co mnie czeka dalej...

zapraszam do Doliny Pilicy © Tymoteuszka

Dolina Pilicy © Tymoteuszka

piachy :( © Tymoteuszka

W tym miejscu postanawiam się cofnąć, czyli jechać brzegiem rzeki w stronę Tomaszowa.
Będzie to dla mnie nowość, nie jechałam nigdy tędy, nie wiem co mnie czeka za rogiem.

Zachodzi słońce.
Robi się już ciemno.
Mgła zaczyna robić się bardziej gęsta, nie dziwie się, przecież jadę tuż koło rzeki. Opony są mokre, teren grząski, ups.

gdzie ja jadę? © Tymoteuszka

Dolina okryta mgłą © Tymoteuszka

o człowiek! biega sobie, pojechać by za nim? © Tymoteuszka

Wracam i jadę w jego kierunku.
Ups, biegacz stanął. No nic jadę tą wąską ścieżynką.
Robi się momentalnie zimno, jak na złość mam tylko kurtkę na sobie.
Pagórki krecie dają mi w kość.

oberć kierunek na Wistomowskie kominy i będzie dobrze...jak nie, to jutro pewnie gdzieś tu mnie znajdzie ktoś? © Tymoteuszka

Jakiś rowerzysta jedzie przede mną, jest dobrze. Okazuje się, że to wędkarz.

Trafiam na liczne bagienka, wędkarz zatrzymuje się i patrzy co ze mną?
Pyta się czy pomóc? Ja odmawiam, dam sobie radę.
Mówi że jestem dzielna :)
Przecież nie raz zdarzyło mi się przez takie cuda przechodzić ;)
Nawet zdarzyło mi się kiedyś zgubić buta po drodze :p - na pewnych zawodach na orientację.
Przeprawiam się.

Kawałeczek jadę za nim.

Wyjeżdżam na Brzustówce, stamtąd do domu.
Z umorusanymi butami ;( eh

Najwidoczniej brakowało mi przygód ;)
Takie przygody czegoś uczą, mnie uczą opanowania, pokory i wiary w siebie.
Gdyby nie ten wędkarz, to bym pewnie błądziła po licznych ścieżynkach, a robiło się już ciemno i niemiło.