do niedzielnego sklepu i na cmentarz

Niedziela, 28 kwietnia 2013 · dodano: 29.04.2013 | Komentarze 2

Pod wieczór, po deszczu.

Nie lubię chodzić/jeździć do niedzielnych sklepów, ale czasami trzeba, czasami są wyjątki.
Na cmentarz wymienić kwiaty, zapalić znicze, powydłubywać liście z kamieni - niestety wszystkich nie dałam rady, będzie trzeba jeszcze raz pojechać w tym samym celu.

po deszczu magnolie i nie tylko....

Sobota, 27 kwietnia 2013 · dodano: 29.04.2013 | Komentarze 2

Sobota.
Prawie cały tydzień byłam z mamą, czyli miałam dyżury dzienne.
Z resztą dziś nie było inaczej.

Dziś myślami jestem tutaj w Łodzi (zaledwie 50 km od domu), tak blisko, a tak daleko, na zawodach na orientację, z wiadomych powodów :) Szkoda, że tylko myślami, a nie ciałem i duchem.

Po 14.00 mogłam gdzieś sobie pojechać, ale...padał deszcz.
Do jakiegoś tam momentu, nie pamiętam.

Dlatego skusiłam się na przejażdżkę po terenie zielono-miejskim.
Zaczęłam od Parku Solidarność, później przejechałam się wałem wzdłuż Wolbórki aż za schronisko dla bezdomnych psów, zajrzałam też do zapomnianego parku na Michałówku, do Rezerwatu Niebieskie Źródła, a na końcu wybrałam się do Parku Rodego i na budowę Placu Kościuszki, później udałam się do domu.

Obrazki z dzisiejszej tułaczki wyglądają tak:

drzewa też zakwitły © Tymoteuszka

w parku Solidarność © Tymoteuszka

kwitną © Tymoteuszka

kalorowy park © Tymoteuszka

tulipany w parku © Tymoteuszka

Wałem po lewej strony Wolbórki jechało się troszkę niewygodnie ;)

Wolbórka z jednej z kładek © Tymoteuszka

Zapomniany Park na MIchałówku.

w parku na Michałówku © Tymoteuszka

przyszły na świat :) © Tymoteuszka

w Rezerwacie Niebieskie Źródła © Tymoteuszka

w Rezerwacie Niebieskie Źródła © Tymoteuszka

wiosna to piękna pora roku © Tymoteuszka

w Parku Rodego © Tymoteuszka

Przez Plac Kościuszki do domu.

tu narazie jest ściernisko... © Tymoteuszka

...ale będzie San Francisko. Rewitalizacja Placu Kościuszki. © Tymoteuszka

Masa Krytyczna + pedałowanie na dwa rowery

Piątek, 26 kwietnia 2013 · dodano: 27.04.2013 | Komentarze 2

W ostatni piątek miesiąca zazwyczaj są organizowane Masy Krytyczne.
Po dłuuugiej przerwie pojawiła się i w Tomaszowie.
Po raz drugi rowerzyści przejechali ulicami miasta.
Tym razem jechaliśmy: Plac Kościuszki - św. Antoniego - Głowackiego - Nowowiejska -Filia Uniwersytetu Łódzkiego (meta - grillowanie ze studentami).

Odpowiednio wcześniej wysyłam smsa do kolegi Jerzego z propozycją wyjechania tuż po 17.00. Odpowiedź brzmi: jedziemy :)

I tak do Masy mamy troszkę czasu, więc pedałujemy gdzie pieprz rośnie, czyli do lasu.

rowery dwa © Tymoteuszka

muszę się spieszyć, Jerzy mi ucieka :) © Tymoteuszka

Po krótkiej rundce po lesie postanawiamy jechać na start, czyli na Plac Kościuszki, gdzie rowerzyści już się zbierają.

dziwne, śmieszne, oryginalne © Tymoteuszka

masa jedzie © Tymoteuszka

powoli się człapiemy © Tymoteuszka

zaraz meta © Tymoteuszka

Na masie wstawiło się blisko 100 rowerzystów !!!

Masa na zdjęciach i nie tylko

Na mecie masy mieli być studenci, miało być grillowanie. Gdy dojeżdżamy do Filli, zastajemy zamkniętą bramę, ani jednego studenta.
Od organizatora pada propozycja, aby przemieścić się do Alibi.
To taki lokal :) wiadomo z czym. Zupełnie mi to nie odpowiada, Jerzemu też.
Zatem po dłuuugiej dyskusji pada słowo jedziemy.
Gdzie? Sami nie wiemy.

latarenka na cmentarzu na Smutnej © Tymoteuszka

Jedziemy na cmentarz, Jerzy pokazuje mi min. latarenke i stary pomnik w części ewangelickiej.

w przybliżeniu © Tymoteuszka

Później prowadzi mnie tam, gdzie jestem poraz pierewszy :)

rzeczka Czarna © Tymoteuszka

chata "kadilak" :) © Tymoteuszka

Po jeździe po mieście krótki wypad za miasto.
W znane mi miejsce.

prawie zachód nad Piasecznicą © Tymoteuszka

Dzięki za wspólne rowerowanie w terenie i na szosie.

....aaaaaaa!!, miało nie być lasu?

Czwartek, 25 kwietnia 2013 · dodano: 25.04.2013 | Komentarze 5

Po pracy niespodziewanie najpierw rowerkiem do Kauflandu, czyli jazda po mieście, którą Tymoteuszka nie cierpi, z braku laku - może być.
Przyjeżdżam z suszonymi owocami na "miksturę", a później czuję, że muszę się przewietrzyć, jechać byle gdzie.

Ważne, że mogę, na chwilę obecną - chwila przerwy w obowiązkach.

I tak, kieruję się wylotową ulicą do S8.
Na pewnej ulicy w mieście zauważam kolory wiosny.

Bocian w wiosennej krasie © Tymoteuszka

Zmierzam prostą drogą do tunelu pod S8.

tunelem pieszo-rowerowym pod S8 © Tymoteuszka

Zakręcam, cofam i postanawiam przejechać znów pod S8 w innym miejscu.
Tym samym decyduję się pojechać szlakiem konnym.
Dokąd on mnie zaprowadzi?
Ach, no tak przecież mam mapę!!!!!!!
Zerkam okiem.

czy my jesteśmy na Marsie? © Tymoteuszka

nad Wolbórką, pod S8, na konnym szlaku © Tymoteuszka

Konny szlak to nie dla mnie, już się nieraz nim przejechałam i zawsze sobie powtarzam, że już nikt i nic mnie na niego nie zaciągnie.
A jednak.
Mimo, że trudno się jedzie ze względu na wystające korzenie, stromą ścieżkę, aż w końcu głęboki piach, jadę przed siebie.

na szlaku konnym © Tymoteuszka

Nie jadę nim długo, postanawiam skręcić, dojeżdżam w ten sposób do głównej drogi, przecinam ją i dalej grzęznę po uszy w piachu.
Zmuszona jestem prowadzić rower.
Kto mi kazał tędy jechać?
Po drodze spotykam dziwne zwierzę. Tzn. dla mnie dziwne, bo nie wiem co to za stworzenie.
Na początku, kiedy stał, myślałam, że to zając, później ruszył przed siebie niczym pies, lis, może kojot?
Biegł przede mną, bardzo szybko, miał 4 nogi, ja tylko dwa koła.
Kim byłeś?
Wybiegł z lasu i schował się na polu :)
Szkoda.

żonkile © Tymoteuszka

Jeżdżę bez sensu, zastanawiam się gdzie wyjadę i tak oto krążę między jedną a drugą wsią na granicy z Tomaszowem.

fioleciki © Tymoteuszka

Wkurzona na piachy, a jednocześnie szczęśliwa, że wyjechałam :)

Walka z wiatra(ka)mi, w drodze do i z królewskiego miasta i bracia więksi :)

Niedziela, 21 kwietnia 2013 · dodano: 22.04.2013 | Komentarze 6

Niedziela - dzień wolny od pracy, to nie znaczy, że wolny od obowiązków.
Na początku spełniam to, co mam do wypełnienia.
Po obiedzie ruszam, bo już wszystko zrobione.
Czas na relaks.

Na szybko myślę, gdzie by tu pojechać.
Pada na Wolbórz - Królewskie miasto.
Z powrotem chcę zahaczyć o Rezerwat Czarny Ług w okolicach Młoszowa, w pobliżu którego znajduje się torfowisko wysokie. Czy się uda, zobaczymy.

Jadę w stronę Jednostki Wojskowej, na końcu ulicy, na której mieszkam niespodziewanie spotykam znajomego, Jerzego, ten wraca z wycieczki. Wymieniamy kilka zdań - dawno się nie widzieliśmy - jest wesoło, po czym każde jedzie w swoją stronę.
Ja wioskami obok S8, Jerzy do domu.

wiosna © Tymoteuszka

Lekko mi się jedzie, widocznie mam wiatr w plecy :)
Nie myliłam się.
Ciekawe jaki będzie, gdy będę jechała do domu.

Na horyzoncie widzę Wolbórz. Nie tak dawno stał się ponownie miastem.
Wolbórz to bardzo ładne miasteczko, nie małe i nie duże, zadbane, odnowione, proste, z Rynkiem z kolegiatą w centrum i wielkim pałacem i parkiem na uboczu, z niebanalnymi prostymi chatami, rzeczkami i mostkami.
Warto tutaj przyjechać.
Zobaczcie sami.

nad rzeczką nieopodal Wolborza © Tymoteuszka

stawy w parku pałacowym w Wolborzu © Tymoteuszka

wzbił się © Tymoteuszka

bocian © Tymoteuszka

park pałacowy © Tymoteuszka

pałac Biskupów Kujawskich w Wolborzu © Tymoteuszka

z 1768-73 r © Tymoteuszka

Jadąc przez centrum decyduję się na skręt w lewo, drogowskaz na skrzyżowaniu podpowiada, że dojadę tędy do Tuszyna.....zerkam na mapę.....niestety dziś do Tuszyna nie zajadę, ale pojadę kilka kilometrów tą drogą, by w Lubiatowie skręcić w prawo i później za rozlewiskami rzeki Wolbórki znów w tę samą stronę, w ten sposób znowu pojawię się w Wolborzu, ale po drodze zobaczę coś ciekawego.
I tak, w Lubiatowie widzę to:

pale © Tymoteuszka

Jestem tutaj po raz drugi, ale ten pierwszy raz wypadł na okres wiosenno-letni, gdzie liście wszystko zakrywały i praktycznie nic nie widziałam zza płota.
Dziś jest inaczej.

Choć jest brama, są napisy, udaje mi się podjechać, podejść jak najbliżej, by się nie złapać ;)
Tutaj zaczynam sesję fotograficzną (wszystkiego Wam nie pokaże :P )

kwiatki © Tymoteuszka

kwiatki © Tymoteuszka

dawny folwark elektryczny XIX-XXw. w Lubiatowie © Tymoteuszka

krzyż koło Folwarku © Tymoteuszka

Droga z Łaknarza do Bogusławic jak marzenie, gdyby jeszcze tak nie wiało.... :)
Widoki niesamowite. Pagórkowato jest już, gdy wyjeżdżam z Wolborza.
Po drodze widzę rzesze bocianów, Czarny Bocian jest zachwycony, cóż się dziwić, widzi swoich braci większych.

widok pagórkowaty © Tymoteuszka

kwiatki © Tymoteuszka

Bogusławice - granicząca wieś z Wolborzem szczyci się ze stadniny ogierów, na jej obszarze znajdują się ciekawe budynki, w tym pałac z XVIII-XIX w.
Niestety na teren, gdzie się znajdują owe budynki trzeba mieć pozwolenie na wjazd, na fotografowanie....
I tym razem nie ryzykuje....

na terenie Stadniny ogierów w Bogusławicach © Tymoteuszka

bocian © Tymoteuszka

Wyjeżdżając z Ośrodka, pojawiam się na chwilę na cmentarzu w Wolborzu z zabytkową kaplicą cmentarną.

krzyż na cmentarzu w Wolborzu © Tymoteuszka

Jadę dalej, w stronę centrum, odnowionego nie tak dawno rynku z Kolegiatą Wolborską....

na Rynku w Wolborzu © Tymoteuszka

Rynek w Wolborzu © Tymoteuszka

Czy ja jadę, a może raczej stoję w miejscu?
Czy ja pedałuje?
Tak, wkładam siły ile mogę, ale nie mogę jechać szybciej.
Nie dość, że droga z Wolborza do Chorzęcina jest w fatalnym stanie, to jeszcze mam wiatr w twarz. Jednak ważne, że jadę. Prędkość drastycznie spada.
Ze średniej 22 km/h na końcówce powyżej 18 km/h.
Siła wiatru jest potężna :)

W Chorzęcinie obchodzę na około zabytkową kaplicę cmentarną z 1859r.

kaplica cmentarna w Chorzęcinie © Tymoteuszka

krzyż © Tymoteuszka

kościół w Chorzęcinie © Tymoteuszka

Na wysokości wielkiego wiatraka w puzlach skręcam wedle drogowskazu //ŚWIŃSKO - 1km//, tam już byłam nieraz, zawsze szukałam jednego: dworu z 2 połowy XIX w. - nigdy nie udało mi się go odszukać, dlaczego?
Czy tym razem też tak będzie?

Na mapie dwór oznaczony jest po prawej stronie drogi na zakręcie.
Dobrze, że nie ma liści na drzewach, bo znów bym go ominęła :)
Jest!!! Jedno ale :)
Dwór to budynek zamieszkały, w prywatnych ręcach, więc znów się zakradam jak najbliżej....i żeby nie być schwytanym szybko robię fotki i zmykam w siną dal, już mnie nie ma!!!

dwór w Świńsku z 2 połowy XIX w. © Tymoteuszka

Przez Łagiewniki, Łazisko i słynny wiadukt nad S8 ;), wpadam do Tomaszowa, mijam dom i kieruję się na cmentarz, chcę ogarnąć grób dziadków, dawno mnie tutaj nie było.

kwiatki na cmentarzu na Dąbrowskiej © Tymoteuszka

Brakuje mi takich wyjazdów rowerowych, bardziej brakuje mi współzawodnictwa na zawodach na orientację.
Być może powrócę w przyszłym roku na listę startową, kto wie?

Do Rezerwatów oraz śródleśną autostradą...

Sobota, 20 kwietnia 2013 · dodano: 22.04.2013 | Komentarze 4

Dziś jest sobota, tym samym więcej czasu na rowerowanie?
Zobaczymy.
Niestety obowiązki domowo-chorobowe są na pierwszym miejscu, później przyjemności. Nie ma lekko.
W tym roku nie pojadę na żadne zawody na orientację (najbliższe już w sobotę - zawody mają miejsce 50 km ode mnie), cóż poradzić - niestety nie dla mnie.
Wszystkim którzy tam będą życzę powodzenia na starcie i dobrej zabawy.

A tymczasem powrócę do dzisiejszego po południa.
Otóż od pewnego czasu po głowie chodzą mi rezerwaty przyrody. Chciałabym ten rok poświęcić właśnie im, a że w okolicach jest ich całkiem sporo, będę miała co robić.

Zaczynam, choć to jeszcze nie ta pora, gdyż na gałęziach nie ma jeszcze listków, jest tak szaro i nie ciekawie, jedynie co, to tu i tam rosną takie oto kwiaty.

Dziś decyduję się na Rezerwat Sługocice i Jeleń.
PO drodze wstępuje do Spalskiego Parku Krajobrazowego, będącego częścią Nadpilicznych Parków Krajobrazowych.

w Rezerwacie Sługocice © Tymoteuszka

żółty kwiatek © Tymoteuszka

biały kwiatek © Tymoteuszka

I stare drzewa też są w pobliżu.

stare drzewo tuż obok DW 713 © Tymoteuszka

2 stare drzewo obok DW 713 © Tymoteuszka

3 stare drzewo obok DW 713 © Tymoteuszka

krzew z fioletowymi kwiatami © Tymoteuszka

białe kwiaty © Tymoteuszka

niebieskie kwiaty © Tymoteuszka

w Rezerwacie Przyrody Jeleń © Tymoteuszka

Decyduję się na wjazd do lasu, mam nadzieję, że nie spotkam już śniegu, ani żadnego błotka.

A jednak, aby dojechać do pięknej śródleśnej autostrady, muszę się pomęczyć z błotkiem, trochę mi się to nie uśmiecha, no cóż, jadę.

śródleśną autostradą © Tymoteuszka

Autostrada, szum gum na szutrze, las, śpiew ptaków, jodły.
Czujecie ten zapach?
hmhmhmhm, mogłabym się tak narkotyzować do końca życia.
Niestety odczuwam drgania na autostradzie, czyżby to była wina zimy?

na końcu znajduje się duży parking :) © Tymoteuszka

Zawracam i jadę w kierunku Jelenia, gdzie stoi kompleks bunkrów, przekraczam tory kolejowe i pojawiam się na żółtym rowerowym, po czym skręcam na niebieski pieszy i wyjeżdżam na Wąwale.

dziwne coś © Tymoteuszka

żwirownia w Wąwale © Tymoteuszka

Z Wąwału prosto do Tomaszowa.

Do Afrykańskiego buszu...

Czwartek, 18 kwietnia 2013 · dodano: 22.04.2013 | Komentarze 3

Tytuł wszystko Ci powie.

Owe tytuły budują się w mojej wyobraźni podczas wycieczki, z biegiem kilometrów jest ich coraz więcej, jednak wybieram taki obraz, który utkwił mi najbardziej w pamięci- tak powstał ten.

Jest czwartek, nie mam zbyt dużo czasu, wyruszam po pracy, tam, gdzie miałam dojechać z Amigą, ale z powodu śniegu nie udało się.

Więc jadę przez Wiaderno, tam gdzie rosną bazie...

druga moja zdobycz kwiatowa w tym roku :) = przylaszczki? © Tymoteuszka

W Nagórzycach lecę w dół po polnej ścieżynce, która wiedzie nad rzekę Pilicę.
Po drodze mijam kapliczkę.
I czeka na mnie najprzyjemniejszy moment - ostra jazda w dół po piachach.
Maksymalnie wciskam hamulec. Nie lubię zjeżdżać ostro w dół - lęk został z dzieciństwa.

biała kapliczka © Tymoteuszka

turlanie piaszczystym wąwozem do Doliny Pilicy © Tymoteuszka

Tutaj czuję się jak w Afrykańskim buszu.
Gorąco, a może wilgotno, w oczy co chwile coś, lub ktoś wpada (nie założyłam okularów), owady są nieznośne, wlatują tam gdzie nie potrzeba :), no i te afrykańskie domki na wodzie. Busz, nie umierać :)

nad brzegiem PIlicy w okolicach tamy © Tymoteuszka

widok z brzegu Pilicy na tamę na Zalewie Sulejowskim © Tymoteuszka

Pilica © Tymoteuszka

Jadę dalej, tzn. do domu, jednak muszę się przeprawić przez szeroką Pilicę, może zamienić Bociana na rower wodny? Nie!!!
Wjeżdżam na tamę, po mojej prawej mam wspaniały widok na Zalew Sulejowski, po lewej wspaniały widok na szeroką Pilicę i jej Dolinę.

Jadę terenem, na wysokiej skarpie, po lewej mijam Kopalnię Piasku w Białej Górze.

Po drodze zauważam sarenkową rodzinkę :)

rodzina sarenek © Tymoteuszka

Po drugiej stronie widzę coś, czego nie powinnam.
Aż serce ściska.
Dzikie wysypisko utworzone przez ludzi.

wysypisko śmieci w lesie :(, przykro na to patrzeć © Tymoteuszka

widok ze skarpy na Kopalnię piasku Biała Góra © Tymoteuszka

Przez Smardzewice, lasem, Rezerwatem Niebieskie Źródła, do domu.

na cmentarzu w Smardzewicach © Tymoteuszka

piękne bazie © Tymoteuszka

w buszu Afrykańskim :) © Tymoteuszka

tam gdzie bobry żerują :) © Tymoteuszka

Jak miło znowu pojeździć po pracy.
Jednak teraz taki wolny wieczór to u mnie wyjątek, ale czemu z niego miałam nie skorzystać?

Wiosna, to ty? :)

Poniedziałek, 15 kwietnia 2013 · dodano: 16.04.2013 | Komentarze 3

Poniedziałek rano, dobiega do mnie głos o możliwym po pracowym wyjeździe rowerowym.
Uradowana jestem, a jakże, choć to poniedziałek :p
Czas mam ograniczony. Poważna choroba bliskiej osoby to dodatkowe obowiązki, dlatego też do tej pory tak mało jeździłam.
Ciężki okres już za nami, teraz pomału turlamy się z górki. Jest lepiej, dużo lepiej, a to dzięki rehabilitacji i pobytowi w domu.
22 kwietnia minie pół roku, jak smagamy się z chorobą. Ile jeszcze przed nami, tylko jeden Pan Bóg wie.
Dzisiaj, wtorek jedziemy na badanie do Łodzi (będzie to badanie 2w1), bardzo ważne badanie, więc trzymajcie kciuki.
Jutro kontakt telefoniczny - który wskaże dalsze działania.
Przed nami jeszcze jedna operacja, na którą z niecierpliwością czekamy.
O tym napiszę w późniejszym terminie.
Nadal konta w fundacji brak, co za tym idzie 1% też.
Cóż poradzić....

W domu sajgon, w pracy urwanie głowy, nic się nie poradzi, taki okres.
Przepraszam za zaniedbanie niektórych.

A tymczasem podczas wycieczki, na 7 km spotykam przesympatycznego gościa o imieniu Gienek, który zadomowił się w swoim nowym mieszkanku we wsi Wiaderno.
Oto on:

pierwszy bocian tej wiosny wypatrzony :) © Tymoteuszka

Jak się później okazuje Gienek ma u swoim boku ukochaną, Genowefę.
Piękna z nich para, prawda?

nie jeden ale dwa bociany!!! © Tymoteuszka

Licznik pokazuje zawrotną prędkość w okolicach 30 kmh i to przez dłuższy czas.
Czyżby się zepsuł?

OSP w Jadwigowie ma 80 lat © Tymoteuszka

Nie nie zepsuł, teraz już wiem dlaczego tak szybko pedałowałam, otóż jechałam z prądem :) W drugą stronę nie jadę tak szybko, wieje silny wiatr prosto w twarz, odczuwam zimno, szczególnie na gardle, nosie i w uszach.
Dlatego czem prędzej obatulam się w komin z polarem, ufff, cieplej.

tu zawsze jest mokro, tak swojsko © Tymoteuszka

pagórki nasze © Tymoteuszka

I tak jadąc pod wiatr, we wsi Łazisko moim oczom ukazuje się coś zielonego tuż nad zeimią, stawiam rower i przechodzę na drugą stronę jezdni by przyjrzeć się z bliska co to?

patrze i widzę © Tymoteuszka

już niedługo podrosną © Tymoteuszka

Mała sesja zdjęciowa zrobiona, ludzie z przejeżdżających aut spoglądają co ta wariatka wyczynia....?
A ja po prostu szukam dobrego kąta do zrobienia zdjęć cudnym kwiatom.
Wyginam się w paragrafy, klękam, kucam, w końcu kładę się na ziemi ;)....

jeszcze trochę i wypuszczą pąki © Tymoteuszka

Pora wracać.

w oddali moje miasto z wiaduktu na S8 © Tymoteuszka

P.S. Jutro (wtorek) tzn. dzisiaj....ważny dzień, trzymajcie kciuki.

Do rezerwatu Małecz, królestwa różaneczników żółtych

Poniedziałek, 15 kwietnia 2013 · dodano: 15.04.2013 | Komentarze 3

Po wczorajszej krótkiej sobotniej wycieczce miałam nadzieję na dzisiejszą, niedzielną troszkę dłuższą.
Udało się wygospodarować cenny czas i wyjechać.
Gdzie?

Nie tak dawno temu przeczytałam informację na temat rezerwatu Małecz:
//Rezerwat "MAŁECZ" - rezerwat leśno - florystyczny w sąsiedztwie wsi Lubochnia, położony na Równinie Piotrkowskiej. Utworzony został w 1987 r. Powierzchnia rezerwatu wynosi 9,15 ha. Rezerwat chroni bór mieszany i wilgotny z wtórnymi stanowiskami różanecznika żółtego - rzadkiej rośliny pochodzenia pontyjskiego//

Zainteresowały mnie owe różaneczniki, które kwitną co prawda w maju - do maja jeszcze 2 tygodnie - ale miałam nadzieję, że może już teraz będę mogła podziwiać te piękne kwiaty.
I tak ruszam w stronę Małecza.
Przez Sangrodz, Przesiadłów, Skrzynki omijam łukiem Ujazd, za leśniczówką Małecz, mapa mówi skręć w lewo drogą asfaltową z ubytkami przez las - poprowadzi mnie ona do Rezerwatu.
Wiatr daje mi w kość, tzn. w buzie.

pierwsze moje kwiatki tej wiosny © Tymoteuszka

Czyżby to był rezerwat i różaneczniki żółte?
Nieeeee!!!!!!!!! Jeszcze muszę popedałować :)

Jadę, leśniczówki nie widzę (być może to ten budynek po prawej), ale to jest moje gdybanie, gdyż nie ma żadnego potwierdzającego napisu - zawsze takie widziałam, widocznie tutaj takich nie ma. No cóż.
Jadę pięknie wyremontowaną drogą asfaltową w kierunku Lubochni, tym samym czerwonym szlakiem rowerowym (Łódzką Magistralą Rowerową).
Przed łukiem w lewo powinnam skręcić na lewo do lasu, wjechać tym samym na drogę asfaltową z ubytkami.
Jadę, szukam i takowej nie widzę, mijam kolejne skrzyżowania leśnych dróżek, z błotem i bez, ze śniegiem gdzie nie gdzie, jadę i nie widzę żadnego asfaltu w lesie.
Zerkam na zegarek, czas ucieka, poddaję się, nie mam czasu. Postanawiam wracać do domu, tym razem, nie na skróty przez Przesiadłów, tylko dalej przez Ujazd.
Może tam uda mi się coś czego jeszcze nie widziałam wypatrzeć?

Jestem już w Ujeździe, i nawet udało mi się wypatrzeć to coś, czego jeszcze nie widziałam :)
Oto on:

brudny wodospad ;) © Tymoteuszka

piękne choć spalone © Tymoteuszka

Po obejrzeniu tego wszystkiego ;), udaję się w kierunku Tomaszowa.
Po drodze zajeżdżam pod kościół.

parafia św. Wojciecha © Tymoteuszka

później jadę koło parku pałacowego i samego pałacu.

Ujazdowski pałac Ostrowskich w całości odnowiony © Tymoteuszka

Postanawiam także nieco zboczyć z drogi i udać się nad brzegi stawów w Sangrodzu.

nad stawami w Sangrodzu © Tymoteuszka

Po czym jadę DDR z Ujazdu do samego Tomaszowa.

zielono się zrobiło :) © Tymoteuszka

Ja to mam szczęście, słońce znów wyjrzało dopiero pod koniec wycieczki.
No cóż, nie mam na to żadnego wpływu.
Na początku chłodno, w słońcu zaś za gorąco.
Weekend rowerowy, choć skromny w kilometry, zaliczam do udanych :)
A do Rezerwatu Małecz pewnie udam się niebawem, tym razem inną drogą, może uda mi się tam dotrzeć? Różaneczniki poczekają, kwitną w maju, myślę, że znajdę chwilę i się tam udam.

...na pocieszenie...

Sobota, 13 kwietnia 2013 · dodano: 15.04.2013 | Komentarze 1

Dawno nie pisałam.
Dawno nie oglądałam Waszych notek z wyjazdów i zdjęć, dawno nie widziałam naszego pięknego świata.
Dawno też nie jeździłam.
Trudno mi było tutaj wejść i czytać, oglądać, wiedząc, że jeszcze długo nigdzie nie wyjadę.

Trudny okres za mną, trudne dni, smutne, przykre.
Jednak nikt nie mówił, że życie będzie usłane tylko różami, czasami pojawiają się kolce i rany.
Nikt nie mówił, że będzie pięknie i słonecznie, czasami przychodzą deszczowe i burzowe dni.
Jednym słowem na układy nie ma rady.
Fantastycznie mieć osobę/y, która podniesie Cię na duchu, zaoferuję pomoc, wyciągnie rękę, uśmiechnie.....
Warto mieć cele w życiu. Warto je zmienić...

DZIĘKUJE.

To nic, że wczoraj padł dysk i wszystko przepadło, min. wszystkie zdjęcia.
To nic, że dzisiaj jest 13 i potłukło się lusterko.
Ważne, że może być piękne dziś i jutro.

A tymczasem udało mi się troszeczkę pojeździć, krótko bo krótko, na pocieszenie.
Z radości nie wiedziałam w którą stronę, gdzie, co zobaczyć chcę, mapa dużo ukazywała, a mój wzrok dostał oczopląsu :)

Skierowałam się nad Bielinę i Piasecznicę.
Są to dwie rzeczki - dopływy Pilicy, w okolicach Tomaszowa płynące równolegle do siebie.
Nad Bieliną ukazał mi się oto taki widok:

nad Bieliną © Tymoteuszka

Roztopy, a może wylanie z koryta?
Bielina porwała drzewko?

także Bielina wezbrała © Tymoteuszka

nad Piasecznicą szaleją bobry.

panie Bobrze, coś pan narobił? © Tymoteuszka

młyn nad Piasecznicą © Tymoteuszka

Obowiązki czekają, czas cenny jak nigdy, zatem wracam w kierunku miasta.
A tam:

pierwsze grzmoty tego roku nad miastem © Tymoteuszka

wiosenna ulewa. © Tymoteuszka

Pochmurny dzień, zmoknięta, pierwszy błysk na niebie tej wiosny, niebo z ciężkimi, granatowymi chmurami, dopiero pod koniec wyjrzało słońce, dość silny wiatr, chłodno, czasu brak, ale i tak fantastycznie jest, gdy człowiek może się gdziekolwiek ruszyć. W czterech ścianach jest zbyt mało miejsca na takie poruszanie się.
A chciałoby się dłużej i dalej. Niestety, jeszcze nie dziś, nie teraz.
Musi wystarczyć.
Do Tymoteuszkowych zakalców dodaję dziś piernika :) zdjęcia brak.