Po Ziemi Obiecanej

Niedziela, 23 marca 2014 · dodano: 25.03.2014 | Komentarze 5

Wsiąść do pociągu © Tymoteuszka

Ta niedziela miała nie tak wyglądać jak wyglądała.
Przepraszam wszystkich pokrzywdzonych.

Przepraszam za nadzieję na spotkanie po roku czasu nie widzenia się, beznadziejnie to wyszło.
Przepraszam za współtowarzysza za marudzenie i ciągłe zmienianie a to humoru, a to kierunku jazdy, a to moich kaprysów.
Głupi dzień, głupi humor, a może niehumor spowodowany brakiem spotkania z Kimś - to moja wina i z powodu okrutnej pogody jaką mieliśmy przez prawie cały czas trwania tejże wycieczki.
Ogólnie rzecz biorąc PRZEPRASZAM za niedyspozycję.

Na Dworcu czeka na mnie niespodzianka.
To znaczy byłam do końca przekonana, że do Ziemi Obiecanej, czyli do miasta Łodzi wybieram się pociągiem sama.
Okazało się, że czeka na mnie współtowarzysz Jerzy.
Poświęcił się i wybrał przejażdżkę pociągiem w nieznane, a może pociągami....zamiast spędzić niedzielę ze swoją żoną.

Z okien pociągu dostrzegamy kropelki, krople deszczu.
Im bliżej celu, tym są bardziej wyraziste.
Cóż, może wystartuje na miss mokrego podkoszulka?
Po drodze Jerzy dowiaduje się, że nie jestem przygotowana do zajęć, tzn. nie mam konkretnego celu, jaki chciałabym zobaczyć.
Poza cerkwiami i synagogami w centrum.....nie mam pomysłu na zwiedzanie Łodzi.
Z powrotem mamy w planie powrót na dwóch kołach, czy się uda?

Tymczasem wysiadamy na Dworcu Kaliskim.

Krople deszczu, szarość nad głowami bardzo mnie dołuje.
Grzywa, dopiero co ścięta mnie denerwuje, zasłania mi jedno oko i tym samym nie widzę nic. Co chwilę nią trzepę na boki niczym koniu, nie pomaga. Denerwuje.
Z mapy nic nie wyczytuje, gdzie, w którym kierunku? Dobrze, że współtowarzysz wie w którym kierunku jechać. Dziękuje.
Po drodze opowiada, pokazuje.
Pierwszym punkt kontrolny to cerkiew św. Aleksandra Newskiego stojąca w samym centrum Łodzi.
Pisałam, że po Łodzi jeździ się paskudnie?


Sobór św. Aleksandra Newskiego w Łodzi © Tymoteuszka


W 1948 cerkiew w Łodzi uzyskała rangę soboru, zostając równocześnie katedrą diecezji łódzko-poznańskiej © Tymoteuszka


Cerkiew została zbudowana w stylu rosyjsko-bizantyjskim na planie ośmiokąta © Tymoteuszka

Wejść do jej wnętrza się nie udaje, nabożeństwo jeszcze trochę potrwa, szkoda.


Jest przeznaczona dla ok. 850 osób © Tymoteuszka

Na mapie odnajduję jeszcze jedną cerkiew, położoną niedaleko od tej pierwszej.
Kierujemy się teraz w jej stronę.


Cerkiew św. Olgi w Łodzi © Tymoteuszka


Świątynia znajduje się się przy ulicy Grzegorza Piramowicza 12 w Łodzi © Tymoteuszka

Kierujemy się nieco na północ, aby osiągnąć nasz wspólny cel, cmentarz żydowski.
Przez Stary Rynek, koło kościoła Wniebowzięcia NMP.


Kościół Wniebowzięcia NMP w Łodzi © Tymoteuszka

Wprost na cmentarz wjeżdżam jak zmokła kura.
Tutaj odechciewa mi się mojego kochanego pedałowania.
Oprócz deszczu przyczynił się także dokuczliwy wiatr.


Na Ziemi Obiecanej w krainie deszczowców © Tymoteuszka



Dom Przedpogrzebowy na terenie cmentarza żydowskiego w Łodzi © Tymoteuszka

Na terenie cmentarza obowiązuje bilet zakupiony tuż po przekroczeniu bramy.


Wnętrze Domu Przedpogrzebowego © Tymoteuszka


Mur okalający cmentarz żydowski w Łodzi © Tymoteuszka


Na terenie cmentarza © Tymoteuszka

Teren cmentarza jest ogromny, wszystko na nim zachwyca.
Skupiam się na tym okropnym deszczu, a nie na tym co potrzeba.
Wkurzam się sama na siebie.
To nie tak miało to wszystko wyglądać.
Eh.


Mauzoleum Izraela Poznańskiego © Tymoteuszka


Grób rodzinny Jarocińskich © Tymoteuszka

Podczas tego spaceru oznajmiam Jerzemu, że nie mam ochoty wracać 50 km do domu pośród spadających miliona kropel deszczu.
Mina Jego mówi sama za siebie.
Pada pomysł, aby dojechać na dwóch kołach do Dworca na Widzewie i też tak robimy.
Na dworcu okazuje się, że najbliższy pociąg zawiezie nas do Koluszek i tam jedziemy.


Macewy © Tymoteuszka


Na terenie cmentarza żydowskiego © Tymoteuszka


Na cmentarzu żydowskim w Łodzi © Tymoteuszka

W Koluszkach decydujemy się na rowerowy dojazd do domów.


Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Koluszkach © Tymoteuszka


Mus to mus © Tymoteuszka

W Koluszkach deszczu nie ma.
To dobry znak.
Deszcz pojawia się dopiero w Łazisku, jakieś 5 kilometry od domu.


Przed bramą Fabryki Przyczep w Niewiadowie © Tymoteuszka


Na drugą stronę © Tymoteuszka

Po drodze do domu, spostrzegam z głównej drogi jak na polu śmigają bociany.
Jedziemy w pole.
Były aż trzy!!  :)


Pierwsze bociany wiosny 2014 © Tymoteuszka


Kolorowy ganek © Tymoteuszka

Podróż rowerem po Łodzi pełnej deszczu wcale mnie nie zachwyciła, gdyż mało widziałam.
Cmentarz żydowski zachwycił - dzięki. Być może odwiedzę go jeszcze raz, bardziej dokładnie i w bardziej przyjaznej aurze ;)