Tam, gdzie Pilica łączy się z Wisłą..

Niedziela, 13 października 2013 · dodano: 15.10.2013 | Komentarze 1

Z towarzyszem rowerowym wybieramy się do ujścia Pilicy do Wisły.
Przepraszam za skromy opis = brak czasu.

A tymczasem posłuchajcie tejże muzyki, Karolinę i Barta miałam zaszczyt posłuchać na żywo na koncercie w Tomaszowie.
Zaskoczył mnie bardzo pozytywnie, chciałabym więcej.

Dworek nad Pilicą w Nowym Mieście © Tymoteuszka

W oddali pałac w Nowym Mieście nad Pilicą © Tymoteuszka

Pałac w Świdnie © Tymoteuszka

Zbudowany w drugiej połowie XVII wieku © Tymoteuszka

Obraz zapierający dech w piersiach © Tymoteuszka

Most na Pilicy - cud techniki © Tymoteuszka

Z mostu do domku :) © Tymoteuszka

W Palczewie rozpoczynamy i kończymy swą wędrówkę rowerową po krainie jabłoni.
Głównym punktem kontrolnym dzisiejszego wspólnego rowerowania jest odnalezienie miejsca, w którym Pilica łączy się z Wisłą.
Nie mam mapy, więc powiedzmy, że jadę w ciemno.
Prowadzi mój towarzysz.

Biały Pałac w Palczewie z XIX wieku © Tymoteuszka

Kraina jabłoni © Tymoteuszka

Kościół pw. św. Malgorzaty we Wrociszewie na trasie turystycznej gminy Warka © Tymoteuszka

Ach jak przyjemnie © Tymoteuszka

Nie mamy lekko, gdyż teren jest usiany pagórkami, a i dzisiejszy wiatr nie jest naszym sprzymierzeńcem - wieje prosto w twarz.

Terenem ku mostowi...

Most kolejowy na Pilicy w Warce © Tymoteuszka

Czyżby to akcja ewangelizacyjna? © Tymoteuszka

Terenem pod mostem...

Pod mostem © Tymoteuszka

Ładny widok na centrum Warki © Tymoteuszka

Na ulicy Franciszkańskiej © Tymoteuszka

Motto dnia © Tymoteuszka

W kościele Mariackim Matki Bożej Szkaplerznej w Warce © Tymoteuszka

Pośród spadających liści © Tymoteuszka

Pomnik Kazimierza Pułaskiego w Parku Pałacowym © Tymoteuszka

Pałac - Muzeum Kazimierza Pułaskiego w Warce © Tymoteuszka

Wyszłam na taras, wracam zaraz © Tymoteuszka

Arkady pałacowe © Tymoteuszka

Opuszczamy miasto, by podążać dalej na wschód, w stronę Wisły.

Z Warki przez Pilicę © Tymoteuszka

Przez Pilicę do Ostrołęki © Tymoteuszka

Ostatni most drogowy na Pilicy, tuż koło Wisły © Tymoteuszka

Terenem i tylko terenem.
Nie łatwo tutaj trafić, pomaga nam nieco wędkarz, a później napotkani tomaszowianie - nasi ziomale - którzy przyjechali całą rodzinką w tym samym celu co my. Zbieg okoliczności.

Ujście Pilicy do Wisły © Tymoteuszka

Bingo!!!

Tu Pilica wpływa do Wisły © Tymoteuszka

Pilica i Wisła © Tymoteuszka

Pod drzewem koło ujścia Pilicy © Tymoteuszka

Siedzę i myślę © Tymoteuszka

Wracamy do mostu drogowego na Pilicy, by udać się nieco inną drogą z powrotem do Warki.

Tu jest granica © Tymoteuszka

Wały przeciwpowodziowe © Tymoteuszka

Mostem drogowym przez Pilicę © Tymoteuszka

Przekraczać kolejne granicę © Tymoteuszka

W drodze powrotnej udaje się nam też nieco zobaczyć, choć czas nas goni.

Tablica informacyjna przed kościołem © Tymoteuszka

W Rozniszewie © Tymoteuszka

Wnętrze kościoła © Tymoteuszka

Kopiec Kościuszki gdzieś na wsi © Tymoteuszka

Na Kopcu stoi sobie krzyż © Tymoteuszka

Tuż z nim miejsce pomordowanych © Tymoteuszka

Tymczasem w Warce....

Wystwa uliczna komiksem pisana © Tymoteuszka

Budynek Straży Pożarnej w Warcie © Tymoteuszka

Widok z góry © Tymoteuszka

Na rynku siadamy przy stoliku i futrujemy :)

Pomnik Hetmana Stefana Czarnieckiego na Rynku w Warcie © Tymoteuszka

Dziękuję za możność zobaczenia "krainy jabłecznikowej";)
Dziękuje za miłe towarzystwo i nie tylko.
Dziękuje za wspólne rowerowanie.

Posterunkowa.

Wąwóz i Delta Luciąży

Niedziela, 6 października 2013 · dodano: 08.10.2013 | Komentarze 2

Po przerwie, po długiej przerwie, wreszcie tutaj wpadłam, wreszcie pokręciłam.
Przez te dni nieobecności mojej tutaj, dużo się działo.
Były chwile odpoczynku, śmiechu, chwile nabierania głębokiego oddechu, delektowania się świeżym, morskim powietrzem. Chodzenie z mamą na plażowe spacery :) i tym samym udoskonalanie jej chodu.
Były też chwile takie, których nie chcielibyśmy przeżywać.
Chwile smutku i płaczu. Bo na kogoś był ten czas, czas odejścia. Do tej pory nie mogę uwierzyć w to, co się stało.

Nadal się dzieje...

A tymczasem, nastała ta niedziela, październikowa, rowerowa niedziela, czy ostatnia w tym miesiącu?

Wybieram się na rowerową przejażdżkę z Towarzyszem Jerzym.
Byle gdzie.

Mijamy Wiaderno, Młoszów, Golesze, w Lubiaszowie decyduje się na pokazanie Jerzemu cmentarza ewangelickiego (jestem tutaj po raz drugi).

Jedna z płyt na cmentarzu ewangelickim w Lubiaszowie © Tymoteuszka

Stąd zielonym szlakiem rowerowym przez Rezerwat Lubiaszów docieramy do Barkowic Mokrych, skąd roztaczają się piękne widoki na Zalew Sulejowski. Byłam w tym miejscu nie jeden raz, ale nigdy nie zainteresował mnie napis na mapie: //wąwóz//. Dzisiaj jest inaczej. Szukamy go po prawej stronie drogi asfaltowej, ale po drodze dowiadujemy się, że ta część wąwozu jest bardzo zarośnięta, lepiej udać się do drugiej części, znajdującej się po lewej stronie drogi.

Jeden z punktów widokowych koło Zalewu Sulejowskiego © Tymoteuszka

Więc nieco się cofamy, wjeżdżamy pod górę i zaraz skręcamy w polną ścieżkę prowadzącą do kilku gospodarstw.
Tam też, koło płotu jednego z nich jest strome zejście do niego.
Widząc zejście paniczny strach mnie ogarnia. Nie schodzę.

Strach w oczach © Tymoteuszka

Tymczasem Jerzy schodzi i fotografuje.

W wąwozie koło Zalewu Sulejowskiego © Tymoteuszka

Ta część wąwozu rozciąga się aż po brzegi Zalewu © Tymoteuszka

Im dalej, tym bardziej jest on zarośnięty © Tymoteuszka

Zdjęcia wąwozu są autorstwa współtowarzysza wycieczki © Tymoteuszka

Co dalej?
Niedaleko wąwozu znajduje się schron we wsi Nowa Wieś.
Dlatego też mam ochotę tam pojechać i go odnaleźć.
Jednak Jerzy ma inny pomysł, nie wiem jeszcze jaki.
A jednak, wreszcie zobaczę Deltę Luciąży.

W tamtym roku wybrałam się tam z koleżanką z Piotrkowa, ale niestety nie udało nam się dojechać do celu, gdyż zatrzymało nas błotko po drodze :)

Dziś jest inaczej.

Kładkami w Delcie Luciąży © Tymoteuszka

Czuję sie tutaj jakbym była nad Jeziorem Wigry © Tymoteuszka

Tylko, że kładka w wydaniu Suwalszczyzny wygląda tak:

jedna z kładek na Cichomowiźnie © Tymoteuszka

A tak w wydaniu Sulejowskim:

Kolejna kładka © Tymoteuszka

Pani jesień w krasie © Tymoteuszka

Ścieżką docieramy do Sulejowa.

Ruiny pieca wapiennego © Tymoteuszka

Sulejowski most na Pilicy w remoncie © Tymoteuszka

Herb Sulejowa © Tymoteuszka

Skwer zatopiony kolorami © Tymoteuszka

Z Sulejowa w drogę powrotną do Tomaszowa udajemy się szosą przez Błogie Szlacheckie.

Kościół w Błogich Szlacheckich z 1785-89r © Tymoteuszka

W tej miejscowości, w tym kościele © Tymoteuszka

Tutaj też robimy popas, byśmy nie osłabli po drodze.

Dziękuję współtowarzyszowi za wspólne rowerowanie i ukazanie tego, czego jeszcze moje oczy nie widziały.

....aaaaaaa!!, miało nie być lasu?

Czwartek, 25 kwietnia 2013 · dodano: 25.04.2013 | Komentarze 5

Po pracy niespodziewanie najpierw rowerkiem do Kauflandu, czyli jazda po mieście, którą Tymoteuszka nie cierpi, z braku laku - może być.
Przyjeżdżam z suszonymi owocami na "miksturę", a później czuję, że muszę się przewietrzyć, jechać byle gdzie.

Ważne, że mogę, na chwilę obecną - chwila przerwy w obowiązkach.

I tak, kieruję się wylotową ulicą do S8.
Na pewnej ulicy w mieście zauważam kolory wiosny.

Bocian w wiosennej krasie © Tymoteuszka

Zmierzam prostą drogą do tunelu pod S8.

tunelem pieszo-rowerowym pod S8 © Tymoteuszka

Zakręcam, cofam i postanawiam przejechać znów pod S8 w innym miejscu.
Tym samym decyduję się pojechać szlakiem konnym.
Dokąd on mnie zaprowadzi?
Ach, no tak przecież mam mapę!!!!!!!
Zerkam okiem.

czy my jesteśmy na Marsie? © Tymoteuszka

nad Wolbórką, pod S8, na konnym szlaku © Tymoteuszka

Konny szlak to nie dla mnie, już się nieraz nim przejechałam i zawsze sobie powtarzam, że już nikt i nic mnie na niego nie zaciągnie.
A jednak.
Mimo, że trudno się jedzie ze względu na wystające korzenie, stromą ścieżkę, aż w końcu głęboki piach, jadę przed siebie.

na szlaku konnym © Tymoteuszka

Nie jadę nim długo, postanawiam skręcić, dojeżdżam w ten sposób do głównej drogi, przecinam ją i dalej grzęznę po uszy w piachu.
Zmuszona jestem prowadzić rower.
Kto mi kazał tędy jechać?
Po drodze spotykam dziwne zwierzę. Tzn. dla mnie dziwne, bo nie wiem co to za stworzenie.
Na początku, kiedy stał, myślałam, że to zając, później ruszył przed siebie niczym pies, lis, może kojot?
Biegł przede mną, bardzo szybko, miał 4 nogi, ja tylko dwa koła.
Kim byłeś?
Wybiegł z lasu i schował się na polu :)
Szkoda.

żonkile © Tymoteuszka

Jeżdżę bez sensu, zastanawiam się gdzie wyjadę i tak oto krążę między jedną a drugą wsią na granicy z Tomaszowem.

fioleciki © Tymoteuszka

Wkurzona na piachy, a jednocześnie szczęśliwa, że wyjechałam :)

Dojazd i przyjazd - zawody piesze "Błyskawiczna Setka"

Sobota, 20 października 2012 · dodano: 24.10.2012 | Komentarze 3

Już wiem gdzie mam się udać na start, dzięki wczorajszemu reknesansowi ;)

Nie wiem co mnie czeka.
Zaraz pewnie się dowiem.

Między Rezerwatem Niebeiskie Źródła, a Wąwałem.

na trasie 50 km © Tymoteuszka

Hej ho, hej ho, do lasu by się szło!!! :)

idziemy szlakami pieszymi, które w niektórych momentach pokrywają się z rowerowymi © Tymoteuszka

Idę idę, idę, a tu nagle bach! Pierwszy punkt kontrolny, po 2h14min marszu.

na pierwszym punkcie kontrolnym © Tymoteuszka

Mijam się z kijkarzami w liczbie niepoliczonej. Sporo osób szło. Pewnie znów jakieś zorganizowane wyjście.
Zajadam snickersa, by się ocucić, słabo mi, ale udaję twardzielkę. Idę dalej.

oni idą w swoją stronę, ja idę w swoją, zostawiam ich w tyle © Tymoteuszka

Wiedziałam, że mnie dopadnie, ale nie spodziewałam się, że tak szybko.
Kryzys.
Uda w zawiasach powoli dają o sobie znać.

niejednokrotnie przechodzę przez tory © Tymoteuszka

Na drugim punkcie jestem o 11.55, czyli 1h36min od poprzedniego.

na drugim punkcie kontrolnym - Bunkry w Jeleniu © Tymoteuszka

Tutaj robi się ciepło, na szczęście zdjęłam co trzeba już wcześniej.

Cały czas idziemy szlakami pieszymi.
Nie miałam pojęcia o takich odcinkach, jak ten:

na masakrycznym odcinku niebieskiego szlaku pieszego - gdzie ścieżka? ścieżki nie ma, jak sobie ją wydepczesz to będziesz miał - okolice bagien :) © Tymoteuszka

Nie wyobrażam sobie iść tędy w porze deszczowej.
Tu nie ma ścieżk!!! i to się nazywa szlak?
Niebieskim docieramy do kolejnego punktu kontrolnego.

na punkcie kontrolnym 3 - most w Spale © Tymoteuszka

w Spale się dzieje - impreza Hubertus Spalski, trzeba iść dalej, nie ma lekko © Tymoteuszka

W centrum Spały wyciągam kanapki z plecaka i zajadam.
Po chwili marszu w samotności docieram do reszty, Ci się zatrzymali, by wyjąć kamienia z buta.
Idziemy razem prawie do punktu kontrolnego 4, na rogatkach miasta.
Jeszcze dość długa prosta i jesteśmy na mecie.

Dowiadujemy się, że komuś zależy na pierwszym miejscu, no cóż, mi wystarczy, że dojdę na metę. Zatem dwie osoby poszły na przód.
Ja i wojskowy, z którym od jakiegoś czasu weszłam w rozmowę, zostaliśmy chwilę na punkcie.
Jego kolano dawało mocno znaki bardzo nieprzyjemnego bólu.
Dotarliśmy razem na metę :)
O 15.56 zakończył się nasz marsz :)

Tymoteuszka po przejściu 45 km :) © Tymoteuszka

Teraz pora na zimną pomidorową z makaronem, jeszcze uprzątnięcie sali przez harcerzy i wręczenie nagród.

nagrody i dyplomy dla najlepszych © Tymoteuszka

Tymoteuszka na trzecim miejscu, gratulacje od szeryfa zarządu :p © Tymoteuszka

pamiątkowe zdjęcie nie wszystkich :) © Tymoteuszka

Niespodziewałam się, że kiedyś to zrobię.
Że przejdę 45 kilometrów, bo tyle trzasa liczyła, praktycznie bez żadnego większego postoju.
Postoje były tylko 4 - na punktach kontrolnych.
Niemożliwe jak do tej pory dla mnie stało się możliwe.
Jeśli się naprawdę chce, to można :)
Na 100% jutro będą zakwasy.
45 km w niecałe 8 h (start: 8:05, meta: 15:56) to dla mnie pieszy rekord dzienny.
Jak do tej pory moim rekordem pieszym dziennym było przejście 37 km w cały sierpniowy dzień pielgrzymkowy na Jasną Górę, gdzie przerwy pół godzinne następowały po przejściu 5-8 km, a przerwa obiadowa trwała 1,5-2h.

Cieszę się, że doszłam.

600-lecie Smardzewic

Piątek, 27 lipca 2012 · dodano: 28.07.2012 | Komentarze 6

Zanim napisałam tę notkę, dostało mi się po policzkach.

jeden - to niejaki Ferhlik.
drugi - to tajemniczy gość.

Komentarze pisane w ten sposób, jaki napisali powyżsi "czytelnicy", mówią o ich ? słowa tutaj są zbędne.
Jak się teraz czuję?
.............................................................................

Przejdźmy do mojej wycieczki.
Na dzisiejszy, piątkowy wieczór czekałam długo.
Otóż, Smardzewice obchodzą dziś święto, 600-lecie wsi.
A jak wiemy, 600-lecie obchodzi się tylko raz.

Na tę okazję, mieszkańcy, aktorzy z Łodzi i mnóstwo innych osób...przygotowało spektakl teatralny na świeżym powietrzu.
Dobrze, że deszcz wiedział, kiedy przestać padać ;)

Spektakl to trzy sceny z historii Smardzewic.

I scena to Objawienie św. Anny (pola przy ul. Wodnej)

600-lecie Smardzewic © Tymoteuszka

zaraz nastąpi poświęcenie ludu Bożego © Tymoteuszka

wodą ze świętego źródełka © Tymoteuszka

scena 1 - Objawienie św. Anny © Tymoteuszka

scena 1 - Objaiwnie św. Anny © Tymoteuszka

scena 1 - Objawienie św. Anny © Tymoteuszka

św. Anna, Maryja i Dzieciątko © Tymoteuszka

Scena II - Rozruchy przy kościele, rok 1905 (plac koło kościoła)

scena 2 - Rok 1905 - rozruchy przy kościele św. Anny w Smardzewicach © Tymoteuszka

rozruchy miały miejsce w Wielką Sobotę © Tymoteuszka

mieszkańcy postanowili ukryć księdza przed Rosjanami, którzy mieli lada moment się zjawić © Tymoteuszka

mieszkańcy postanowili ukryć księdza przed Rosjanami, którzy mieli lada moment się zjawić © Tymoteuszka

już są © Tymoteuszka

Rosjanie © Tymoteuszka

jeden z nich zdenerwował się bardzo i wyrzucił święconkę na ziemię © Tymoteuszka

postanowili wziąść zakładnika, jednego z mieszkańców, zamiast księdza © Tymoteuszka

chcieli zakładnika ukrzyżować © Tymoteuszka

ale ten zdołał uciec i uratował się przed śmiercią © Tymoteuszka

bardzo mi się spodobała suknia narratora :) © Tymoteuszka

Scena III - Dożynki z prezydentem Ignacym Mościckim (błonia smardzewickie)

czas na korowód dożynkowy © Tymoteuszka

z prezydentem Ignacym Mościckim © Tymoteuszka

od razu mi się gęba śmieje, to przecież barwy reggae :) © Tymoteuszka

jechałam koło koników, strasznie się pociły....gorąco, nawet wieczorową porą © Tymoteuszka

piękna skrzyneczka © Tymoteuszka

dziś zauważyłam go pierwszy raz :) - to już trzeci taki krzyż w Smardzewicach. © Tymoteuszka

kwiatki © Tymoteuszka

dożynki z prezydentem Mościckim czas zacząć © Tymoteuszka

zachód słońca © Tymoteuszka

Na Błoniach podchodzi do mnie Pan, czytelnik mojego bloga rowerowego :)
Cieszę się, że komuś on się podoba :) Gawędzimy sobie troszkę.

Jadę na zachód słońca przez tamę i tomaszowskie góry, czyli Babi Dół, zakręt śmierci i Ngaórzyce, tutaj osiągam prędkość maksymalną :p

na tamie Zalewu Sulejowskiego © Tymoteuszka

zachód z tamy © Tymoteuszka

cichy zapada zmrok, idzie już ciemna noc.... © Tymoteuszka

Byłam zachwycona spektaklem.
Tyle trudu włożonego, czasu w przygotowania; należą się wszystkim gromkie brawa.

Azymut Orient - dzień 3 - powrót

Niedziela, 1 lipca 2012 · dodano: 03.07.2012 | Komentarze 3

Po wczorajszych, sobotnich zawodach, miałam nadzieję na niedzielną, kujawską wycieczkę po okolicy.

Miałam nadzieję na jazdę.
Miałam jechać do Bydgoszczy, albo Chełmna.
Miałam.
Plany zepsuła pogoda.
Obudziły mnie wczesno poranne pomruki burzy. Na niebie ciemno, brak słońca.
Nic innego mi nie zostało, jak czekać.
Baza zawodów otwarta jest do 9.00, więc mam jeszcze czas.
Czekam, czekam.
Pada, leje, grzmi. Kraina deszczowców.

Zapada decyzja, że nie ma na co liczyć, z Chełmnem mogę się pożegnać.
Kolega pomaga w zapakowaniu roweru na dach.
Jadę w kierunku domu, a że Bydgoszcz mam po drodze, postanawiam ją zobaczyć z bliska, ponieważ jestem w niej pierwszy raz i odkąd pamiętam, bardzo chciałam to miasto zobaczyć, bardzo się cieszę, że w końcu mi się to uda.

W Bydgoszczy się przejaśnia, nawet wychodzi słońce.
Znów robi się dzika Afryka.
Bydgoszcz zwiedzam piechotą, bez mapy, nie posiadam takowej.
Oglądam to, co na mojej drodze stanie, nie mam pojęcia w którą stronę, jaki abytek, tzw. spontan.
Lepsze to, niż nic.

zabytkowy tramwaj w Bydgoszczy :) © Tymoteuszka

Bydgoszcz1 © Tymoteuszka

Bydgoszcz2 © Tymoteuszka

Bydgoszcz3 © Tymoteuszka

Bydgoszcz4 © Tymoteuszka

Rynek bydgoski © Tymoteuszka

Bydgoszcz © Tymoteuszka

Bydgoszcz © Tymoteuszka

Teraz pora na Inowrocław, kolejne miasto, przez które przejeżdżam po drodze do domu.
Też zwiedzam je pieszo.
Tym razem posiadam mapę miasteczka i mogę Wam powiedzieć coś więcej, tzn. podpisać inaczej zdjęcia ;)

drewniana dzwonnica przy kościele św. Mikołaja w Inowrocławiu © Tymoteuszka

kościół św. Mikołaja w Inowrocławiu © Tymoteuszka

Rynek inowrocławski © Tymoteuszka

kościół imienia NMP w Inowrocławiu © Tymoteuszka

kościól św. Krzyża w Inowrocławiu © Tymoteuszka

kościół imienia NMP w Inowrocławiu © Tymoteuszka

Kościół Zwiastowania NMP w Inowrocławiu © Tymoteuszka

kościół Zwiastowania NMP w Inowrocławiu © Tymoteuszka

kościół Zwiastowania NMP w Inowrocławiu © Tymoteuszka

kościół Zwiastowania NMP w Inowrocławiu © Tymoteuszka

We wnątrz kościoła też byłam - jest pięknie, zrobiłam nawet zdjęcia, ale nie wyszły, niestety nie pokażę ich Wam.
Miasteczko dosyć sprawnie i szybko przeszłam, a to dzięki mapie, którą dzierzyłam w ręku ;). Inowrocławskie centrum jest dość małe, wszystkie zabytki skumulowane są praktycznie w jednym miejscu.

polowanie na Jelenia ;), czyli kompleks bunkrów cd.

Poniedziałek, 18 czerwca 2012 · dodano: 19.06.2012 | Komentarze 7

Dzień bez roweru?
Przejażdżka musi być, chociażby kilku kilometrowa.
Dziś wybieram się obadać teren bunkrów w Jeleniu.
Większość trasy pokonuję terenem, gdyż mam taką dziką ochotę :)
Ślimacze tempo, muszę wszystko obejrzeć ;)

na mostku w Rezerwacie © Tymoteuszka

ooo, Jeleń :) © Tymoteuszka

oooo, stary Jeleń :) © Tymoteuszka

oooo, Jeleń PKP :) © Tymoteuszka

A oto główna atrakcja w Jeleniu.

Bunkier w Jeleniu © Tymoteuszka

a raczej schron kolejowy w Jeleniu, zbudowany przez Niemców podczas II wojny światowej, drugi znajduję się w Konewce © Tymoteuszka

Schron kolejowy w Konewce zupełnie inaczej wyglada, gdyż przekształcony jest w trasę turystyczną, z eksponatami w środku itd, itp.
Kiedyś się tam wybiorę i pokażę Wam.

bunkier kolejowy w Jeleniu miał słuzyc jako ochrona dla specjalnych pociągów. © Tymoteuszka

Jeleń to nie tylko schron kolejowy o długości 380 metrów, szerokości 15 metrów i wysokości 9 metrów... © Tymoteuszka

Jeleń to cały kompleks bunkrów © Tymoteuszka

Niestety jest tutaj pełno szkła, śmieci, trudno się jeździ, prowadzę Bociana na piechtę, aż w końcu go stawiam.

kompleks schronów technicznych mieszczących kotłownię, urządzenia wentylacyjne i siłownię elektryczną. © Tymoteuszka

obiekty te łączyły ze schronem kolejowym trzy podziemne kanały techniczne. © Tymoteuszka

mieściła się tutaj także stacja pomp i uzdatniania wody, zbiornik i chłodnica wody technologicznej. © Tymoteuszka

wielka dziura, niczym nie przykryta © Tymoteuszka

ukończone obiekty zamaskowano, montując na nich atrapy drzew © Tymoteuszka

obecnie schron kolejowy w Jeleniu jest częściowo zalany wodą. © Tymoteuszka

obiektom tym nadano kryptonim Gefechtstand "Anlage Mitte". © Tymoteuszka

Budowę obiektów rozpoczęto wiosną, roku 1940 © Tymoteuszka

Z Jelenia kieruję się żółtym szlakiem rowerowym w stronę Smardzewic.
Trafiam tutaj.

w którą stronę, jakim szlakiem? © Tymoteuszka

sanktuarium św. Anny w Smardzewicach © Tymoteuszka

W Smardzeiwcach skręcam w kierunku tamy, ale po chwili coś mi się odwidziało i zawracam, postanawiam pojechać sobie stromą skarpą koło Pilicy.
Tutaj, w lesie manewruję raz w lewo, raz w prawo, czyli jestem raz nad brzegiem, a raz w głębi lasu. Robię sobię dodatkowe kilometry po lesie, po ścieżynkach i dróżkach.

znaki na kopalni Biała Góra © Tymoteuszka

nad turkusową wodą © Tymoteuszka

Omijam łukiem Małe Groty, ale za to jadę koło źródełka.

u źródła © Tymoteuszka

w Rezerwaci Niebieskie Źródła można jeździć jedynie rowerem :) © Tymoteuszka

zgubiłyście drogę?, może kompas Wam pożyczyć? ;) © Tymoteuszka

nad Niebieskimi © Tymoteuszka

Przystań - wodny świat w środku Polski © Tymoteuszka

Sercowa porażka ;)

Niedziela, 29 stycznia 2012 · dodano: 29.01.2012 | Komentarze 4

Rozum krzyczał: - nie wystawiaj roweru!!!
Serce na to: - wystaw go, wystaw go!!!

Zwyciężył rozum.
Nie wystawiłam roweru, choć bardzo chciałam.

Z rana spacerek do wiadomego celu, kościoła.
I już wtedy wiedziałam, że nici z roweru, choć słońce mocno świeciło, wygrał wiatr szalejący prosto w twarz. Gdyby nie on????
Wczoraj już myślałam co mam na siebie włożyć aby nie zmarznąć.
Kosma zachęcała do jazdy.
Wyszło jak zwykle.

Co ja zrobie, że uwielbiam ciepełko.
W tym tygodniu będe za to szaleć na siłowni, popedałuje sobie troszkę. Będe tylko pufać, o jak gorąco....hehehe :p

Spacerek musi wystarczyć.
Gdy wróciłam z kościoła, zrobiłam sobie przerwę na ogrzanie, kawka, rosołek i postanowiłam się przejść na Niebieskie Źródła......niestety nie doszłam do nich, ponieważ po drodze spotkałam kuzynkę z moją chrześnicą.
Odprowadziłam dziewczyny do domu i zajrzałam do jedengo i drugiego parku.

Po drodze spotkałam oto takie cudo:

Ekologiczny rower ;) © Tymoteuszka

piękny prawda?

park zimową porą © Tymoteuszka

zajrzałam też nad Wolbórkę

Wolbórka powoli zamarza © Tymoteuszka

a tam kaczki

Wolbórka sobie płynie, a kaczki się dogrzewaja na słońcu - wiedzą co robią :) © Tymoteuszka

tomaszowskie Bulwary © Tymoteuszka

w oddali most na Warszawskiej © Tymoteuszka

pieszo i rowem, tzn lasem ;)

Sobota, 28 stycznia 2012 · dodano: 28.01.2012 | Komentarze 3

Po wczorajszym wieczornym 4 km - wym przejściu do kościoła i z powrotem przy minus 11*C?, doszłam do wniosku, czemu nie powtórzyć spaceru dziś, w innym kierunku?

I oto jestem:)

Idę na cmentarz odwiedzić moich kochanych śp. dziadków, ok. 5 km, w dwie strony.
Z powrotem zaglądam do lasu, by zobaczyć jakie są warunki, czy w ogóle są jakiekolwiek, na szuranie nartami, i co widzę?
Ciemność.

Wczoraj była modlitwa taize Taize

na modlitwie taize © Tymoteuszka

A dzisiaj...jest słoneczko, wygrzewałam się na nim ile mogłam :)

zielone liście? czyżby wiosna już niedługo? © Tymoteuszka

za mało śniegu © Tymoteuszka

za mało śniegu by poszurać nartami... © Tymoteuszka

I tutaj zastanawiam się czy wyprowadzić jutro Kitka czy też nie?
Debatuje...

sucho? jechać czy nie? © Tymoteuszka

Stepper (1) i (2)

Czwartek, 19 stycznia 2012 · dodano: 19.01.2012 | Komentarze 0

Na nic nie mam ochoty.
Huśtawka nastroju.
Pod górkę.
Psycha wysiada.
Brak słońca.
Brak faceta.
Hormony wariują i to na poważnie. Lekarz? o nieeeeee!!!!!!!
Wychodzi ósmy ząb...już rok?, dwa, a może trzy?...i wyjść nie może.
Pod górkę.
Chmury.
Ciemne chmury.
Remanentu cd.
Zaczynam przeklinać, to jest znak, że jest źle.
Znów źle.
Szkoda gadać

uczę się chodzić ;) © Tymoteuszka

Przedwczoraj zaczęłam chodzić.
Podczas meczu piłki ręcznej ze Słowacją, dobre pół godziny.
Dziś przed meczem z Danią, tylko 10 minut, aby rozgrzać moje zimne jak lód ciało.
Może ja umieram?
Nie, to tylko niskie ciśnienie i słabe krążenie krwi. Mam tak odkąd pamiętam.
Dlatego zima, to pora, której nie cierpie.
Najchętniej zasnęłabym jak te nietoperze, albo niedźwiedzie i obudziła się późną wiosną.
Zła na siebie.